Afgelopen jaar was Lana 16 weken te gast bij Hezenberg. Na een slechte start aan het begin van haar leven, veel gedoe tijdens haar jeugd en twee keer een periode verblijven in een revalidatiecentrum was “het vat leeg”. Waar ze altijd veerkracht had en moest hebben, was de rek eruit. De huisarts kwam met het idee voor een klinische behandeling. Zo kwam Lana terecht bij Hezenberg…
Lana: “Toen ik in juni 2018 mijn knie brak zat ik drie maanden in een revalidatiecentrum in een rolstoel en moest ik opnieuw leren lopen. Ik weet nog goed dat ik anderhalf jaar later bíjna weer de oude was en met de wind in mijn rug op een fiets zat en tevreden was dat ik daar reed. Ik glom een beetje van trots. Vervolgens kwam er een windvlaag, waaide ik van mijn fiets en brak ik wéér een knie. Wéér drie maanden revalideren, wéér drie maanden in een rolstoel en wéér opnieuw leren lopen. Ik maakte er het beste van, maar het was een zware tijd. Eenmaal thuis was het nog altijd hard werken maar het lukte niet meer. Ik bleef maar ploeteren en aanmodderen en hield ternauwernood mijn hoofd boven water. Ik was toe aan verandering en niet zo’n beetje ook. Het geopperde idee om voor een klinische behandeling te kiezen, maakte mij moedeloos en hoopvol tegelijk. Tegengestelde gevoelens die er blijkbaar tegelijkertijd kunnen zijn.”
Multicolor denken
Bij Hezenberg GGZ kreeg Lana inzicht in haar zwart/wit denken en leerde de nuance op te zoeken. “Ik zocht vriendelijkere woorden voor de dingen die ik als kind vaak hoorde en die me zo hardnekkig achtervolgden” vertelt Lana. “Ik realiseer mij nu dat ik een keuze heb en zo is er ruimte ontstaan voor nuance. Er vallen nog veel grijstinten te ontdekken en soms is het lekker en ook oké om juist voor pikzwart of spierwit te kiezen, maar mijn denken wordt steeds meer multicolor en dat voelt goed. Multicolor blijkt niet voor niets mijn lievelingskleur!”
Gevoel mag er zijn
“Ik raakte in de loop van de weken bedreven in het herkennen van emoties, ze te omschrijven en er mee om te gaan. Maar vooral leerde ik meer te voelen en me daarbij niet langer af te vragen waaròm ik me zo voel maar het gevoel er gewoon even te laten zijn. Het was een prettige ontdekking dat het nare gevoel dan op een gegeven moment wegtrekt, terwijl ik er eerder in bleef hangen en makkelijk in een negatieve spiraal verzeild raakte. De opdracht om een brief aan mijzelf te schrijven als kind had ook een helende werking. Mijn jeugd werd er natuurlijk niet anders van, maar ik kreeg het inzicht dat ik zelf in de hand heb hoe ik tegen mijn jeugd aankijk. Ik heb mogen ervaren dat je zelf een helende werking kan opstarten en dat ik mijzelf daarin kan omhullen.”
Milder zelfbeeld
Lana kreeg grip op de vervelende kritische stem in haar hoofd door haar innerlijke criticus op papier te zetten. “Langzaam maar zeker leerde ik minder streng te zijn voor mezelf en met meer compassie naar mezelf en mijn keuzes te kijken. Ik heb geleerd dat mijn bemoeienissen niet per se verkeerd of vervelend zijn, en als ik daar andere woorden aan geef (zoals betrokken, alert en opmerkzaam) het soms zelfs waardevolle bijdrages in het contact met de ander kunnen zijn. Als ik het woord ‘ongeduld’ vervang door woorden als ‘snel, nieuwsgierig en gretig’ dan voelt dat meteen milder voor mezelf.”
Running Therapie
“Ondanks dat ik na twee keer een gebroken knie weer prima kan lopen, was ik geen hardloper. Ik rende niet eens voor de bus. Maar omdat ik wist dat er Running Therapie werd gegeven, kocht ik goede hardloopschoenen en zette ik me schrap. De therapeut heeft me leren hardlopen. En vooral ook om níet hard te lopen als mijn lichaam aangeeft dat het beter is om rustig aan te doen. Ik leerde van een blaar op mijn teen rustig aan te doen bij pijn, in plaats van mijzelf in te prenten dat ik met pijn moet leren leven. Er kwam vertrouwen dat als het op maandag niet gaat, het op woensdag weer heel anders kan zijn en zelfs dat wanneer je een week rustig aan doet, je niet kwijt raakt wat je hebt opgebouwd. Dat geeft fiducie en moed.”
Rust en Ruimte
“Ondanks dat ik geen natuurmens ben, heb ik genoten van de omgeving, van de lange zomeravonden, alleen of met de groep in de tuin, de fijne gesprekken, de spelletjes en van het luisteren naar de uilen. Toen de herfst aanbrak kon ik genieten van de zonsopkomst, vooral bij mist als je in de verte de reeën ziet lopen. Tijdens mijn ommetjes ontmoette ik buurtbewoners en buurtkatten, maar mijn hart werd gestolen door Bella, een lieve, kleine, zachte en schuchtere pup van acht weken oud. In de weken daarna kwam ik haar geregeld tegen en vlak voor het einde van mijn behandeling rende Bella op me af, beet in mijn vlecht en dartelde vrolijk om me heen. In de twaalf weken die waren verstreken, was Bella zichtbaar gegroeid. En toen dacht ik aan mezelf, dat ik in de zestien weken van mijn behandeling òòk ben gegroeid. Het was hard werken, maar ik heb veel geleerd en ben wéér verder gekomen dan ik hiervoor was.”
Terugvalpreventieplan
Lana heeft veel aan het terugvalpreventieplan. “Wanneer ik naar een donkere en sombere periode neig, zie ik de signalen eerder en kijk dan terug in mijn preventieplan. Dan realiseer ik mij weer dat iets moeilijks tijdelijk is en dat ik het vervelend mag vinden. En mij niet tegen dat gevoel moet verzetten, dat dat gevoel er mag zijn. Dat helpt enorm.”
Winst
“Ik heb hele lieve en mooie woorden teruggekregen van de mensen van Hezenberg, zowel van de therapeuten als van de begeleiders en groepsgenoten. Het lukt me inmiddels om ze niet zomaar weg te wimpelen of te bagatelliseren maar om ze te horen en tot me door te laten dringen. Langzaam maar zeker begin ik te geloven dat ik een aangenaam persoon ben en dat mensen me de moeite waard vinden. Hezenberg was een heel goed idee…”
De naam Lana is vanwege haar privacy gefingeerd.