Het ‘masker’ af. Een overwinning en een enorme bevrijding!
Lotte had zichzelf aangeleerd om altijd een ‘masker’ op te zetten. Er speelde namelijk veel in het gezin waarin ze opgroeide, waarvan de buitenwereld geen weet van mocht hebben. Tot haar relatie van ruim 3 jaar ineens verbroken werd. Dit was de druppel voor Lotte die de welbekende emmer deed overlopen. Het was niet meer vol te houden om het ‘masker’ op te houden.
Lotte: “Ik zette altijd een masker op want niemand mocht het weten! Het ging zelfs zover, dat ik vergat wie ik zelf was. Ik deed dit, om liever niet de tekortkomingen in ons gezin en mijn onzekerheden aan anderen te laten zien. Ik dacht vaak dat als ik aan anderen liet zien wie ik echt was, ze erachter zouden komen dat ik helemaal geen leuk persoon was en dat ze dan niet meer met mij zouden willen omgaan. Toen mijn verloving last minute werd verbroken stortte ik in. Voor mij was het een bevestiging van mijn gedachtes; het lag echt allemaal aan mij. Ik verdween in een diep, donker, zwart gat.”
Voor de buitenwereld een perfect gezinnetje…
De vader van Lotte dronk op zaterdag vaak te veel alcohol en had te maken met een pornoverslaving. Dit had grote invloed op Lotte. Toen Lotte als brugpieper aan een nieuwe periode op de middelbare school begon, werd ze meerdere keren verkracht in die omgeving. Wat een mooi nieuw begin had moeten zijn, werd een afschuwelijke periode in haar leven. In het gezin wist niemand ervan en er werd niet over gesproken. Lotte: “Voor de buitenwereld waren wij een perfect gezinnetje, maar binnen de muren van ons huis liep ik echt op eieren. Ik hield bijvoorbeeld de computer zo lang mogelijk bezet zodat mijn vader deze niet kon gebruiken voor zijn pornoverslaving. Als dat niet lukte gaf ik mezelf de schuld ervan dat mijn vader weer de fout in ging.”
Donkere periode
Toen plotseling de relatie van Lotte werd verbroken kwam Lotte in een donkere periode terecht. Lotte: “Ik woonde destijds al op mezelf. We hadden al vaak over trouwen gesproken. Ik weet nog heel goed dat ik mijn partner in vertrouwen had genomen over mijn verleden. En toen van de ene op de andere dag, maakte mijn partner de relatie uit. Voor mij was dit echt een bewijs dat het aan mij lag en dat ik niks waard was. Ik was totaal verdoofd. Ik deed niks anders dan in bed liggen, uren, dagen, weken. Ik reageerde niet op telefoontjes en zorgde heel slecht voor mezelf. Ik nam veel te veel allerlei soorten medicatie in. Pijnstillers en kalmeringstabletten die ik destijds via de huisarts kreeg. Ik wilde ontsnappen aan alles en hoopte als ik wakker zou worden, dat alles weer goed zou zijn.”
Trouwe groep vriendinnen
Lotte werd omringd door een trouwe groep vriendinnen. Lotte: “Mijn vriendinnen hebben echt mijn leven gered. Ze merkten dat het niet goed met mij ging. In die tijd kwamen ze elke dag langs om te kijken of mijn gordijnen wel open waren, om mij medicatie te geven, om ervoor te zorgen dat ik iets at en om te kijken hoe het met mij ging. Ik heb zelfs een tijdje bij een vriendin in huis gewoond. Tot het moment dat ik voor de tweede keer in het ziekenhuis werd opgenomen vanwege het innemen van te veel medicatie. Daarna kwam ik bij de crisisopvang van Dimence terecht. Daar is een begin gemaakt op de weg naar mijn herstel. Maar het was niet voldoende. Ik werd verwezen naar de Hezenberg.”
30e verjaardag
Lotte: “In de eerste week dat ik opgenomen was bij de Hezenberg werd ik 30 jaar. Het voelde echt afschuwelijk. Elke dag had ik gedachtes als: Wat doe ik hier? Hoe kan ik hier weg? ’t Valt toch allemaal wel mee, is dit nu echt nodig? Het was loodzwaar. Ik moest het ‘masker’ op zien te houden, het besef dat ik nu echt mezelf en het verleden moest gaan ‘aankijken’, geen medicatie waarmee ik aan alles kon ontsnappen en het continue onder de mensen zijn. Het was zo enorm hard werken.”
Een groot cadeau
Nu, twee jaar later kan Lotte vol overtuiging zeggen dat ze haar verblijf bij de Hezenberg als een enorm groot cadeau heeft ervaren. Lotte: “Naarmate de tijd vorderde bij de Hezenberg kon ik mijn ‘masker’ steeds meer afzetten. De enorme last die ik meezeulde viel van me af. Ik heb het leven mogen gaan omarmen. Daardoor ben ik de vrouw die ik nu ben. Dat is het mooiste cadeau dat ik heb mogen uitpakken. Ik ben altijd al die leuke en goedlachse vrouw geweest maar nu ben ik die vrouw echt, omdat ik er achter sta. Ik mag er zijn, zoals ik ben, inclusief een verleden. Ik heb helaas verdrietige dingen meegemaakt maar die dingen bepalen niet wie ik ben.”
Obstakels overwonnen
Lotte heeft tijdens haar verblijf bij de Hezenberg meerdere obstakels overwonnen. Lotte: “Iets wat mijn dagelijks leven enorm heeft beïnvloed, is dat ik nooit durfde te transpireren. Dat bracht me namelijk terug naar het moment van de verkrachtingen en dat wilde ik niet. Ik deed er daarom alles aan om dat te voorkomen. Bij de Hezenberg was Running therapie een belangrijk onderdeel van het behandelprogramma. Tijdens mijn eerste sessie heb ik stotterend verteld waarom ik het zo moeilijk vond om mee te doen. Dat was voor mij een enorme overwinning en dat maakte dat het me toch lukte om mee te doen. Na mijn verblijf bij de Hezenberg ben ik nog steeds blijven sporten. Wekelijks doe ik aan bootcamp. Ik denk er amper meer over na.”
Het begint pas na de Hezenberg
Lotte: “Als je na je verblijf bij de Hezenberg weer naar huis gaat begint het pas. De Hezenberg was echt ‘mijn veilige wereld’ waar ik alles aankon met alle begeleiding van professionals, een omgeving waarin je de mogelijkheid hebt om te proberen. Naar huis gaan vond ik erg spannend. Gelukkig heb ik geen enorme tegenslagen meer gehad. Met dank aan goede nazorg. En met dank aan mijn dierbare vriendinnen, zij zijn meer dan goud waard!”
Vrede wens ik jou
Vorige maand is Lotte getrouwd. Lotte: “Wat ben ik gelukkig, nu inmiddels getrouwd met mijn lieve man. Mijn vriendinnen ware getuige bij ons huwelijk. Wat een prachtig geschenk is het als je vriendinnen hebt waar je echt alles mee kan delen. Tijdens mijn afscheid bij de Hezenberg werd mij het lied ‘Vrede wens ik jou’ toegezongen. Dat vond ik zo mooi, dat mij rust en vrede voor ‘onderweg’ werd toegezongen. Vrede in en met jezelf maar ook in relatie met God.”