Merel kwam vleugellam bij Hezenberg terecht. In 2019 liep voor haar geheel onverwacht haar huwelijk ten einde. Haar eigenwaarde zakte naar het ‘nulpunt’. Daarbij worstelde ze met een vermijdende persoonlijkheidsstoornis en depressiviteit. Op een dag kreeg ze een mail van een vriendin met de tekst: ‘Je kan het!’. Een signaal voor Merel om de stap te zetten naar een klinische behandeling bij Hezenberg.
Merel: “Achteraf ben ik al lange tijd op zoek naar mijn ‘ik’. Eenzaamheid en mijzelf wegcijferen waren in mijn huwelijk voor mij normaal. Eigenlijk heb ik nooit echt stil gestaan bij wie ik nu eigenlijk ben. Ik heb een groot deel van mijn leven in een kooitje gezeten, zonder mij daarvan bewust te zijn. Na mijn huwelijk heb ik het alleen zijn altijd gemeden en mij afhankelijk opgesteld.
Het eerste weekend bij Hezenberg was daardoor moeilijk, ik was veel op mijzelf aangewezen. De meeste andere gasten waren naar huis. Door in dat weekend de confrontatie met alleen-zijn toch aan te gaan, ben ik op een ander spoor gezet. Ik heb ervaren dat alleen-zijn ook iets positiefs kon brengen: het bracht mij weer in verbinding met mijzelf.”
De therapieën en de leefgemeenschap brachten Merel veel. “Door waardering van medegasten heb ik geleerd dat ik best een aardig mens ben. Door een luisterend oor en goede adviezen van bijvoorbeeld de groepsbegeleiders voelde ik mij gezien, een nieuwe ervaring. Beeldende therapie bracht mij dat ik de momenten waar ik goede herinneringen aan heb niet moet wissen, maar moet koesteren. Daarnaast heb ik geleerd mij minder afhankelijk op te stellen, dat ik mag zeggen wanneer ik iets niet wil of kan. Ik ben veranderd en dat moeten mensen om mij heen accepteren. Ik zeg nu bijvoorbeeld eerlijk tegen mijn kinderen wanneer ik iets even niet wil of kan. Ook wanneer dat keuzes zijn waar zij niet altijd achter staan.”
En nu?
Toen Merel erachter kwam dat ze zich niet vrij bewoog en vast zat in een kooitje, durfde ze eerst het deurtje niet te openen en te gaan vliegen. “Ik was gewoon niet gewend om in de wijde wereld op ontdekking uit te gaan. Maar nu ik heb geleerd wat vrijheid is, mag ik van mijzelf doen wat ik graag wil. Als er tegenslagen zijn, duik ik het kooitje nog wel eens in. Om dingen op een rijtje te zetten, te ‘resetten’ zeg maar. Maar het deurtje gaat niet meer dicht! Ik heb de vrijheid gevoeld en daar wil ik heel bewust steeds naar terug. Ik ben niet meer het vogeltje dat zich op laat sluiten, maar de vrije Merel, die kan doen wat ze wil. En dat doe ik nu ook. Ik vlieg weer. Soms aarzel ik even op de rand van het kooitje, maar ik ga de wijde wereld in! Zo ben ik van plan om een caravan te kopen omdat ik het wil én kan!”
Bij een kringloop kocht Merel een vogelkooi die nu bij haar deur hangt. het staat voor haar symbool voor een leven in vrijheid.
Merel leerde in de weken dat ze bij Hezenberg was zichzelf kennen en waarderen. Merel: “Ik kreeg dit bevestigd op de terugkomdag 2021. Bij de workshop Bibliodrama was de opdracht om in een rol te kruipen en op een plek te gaan staan waar je ‘staat in het leven’. Ik merkte tot mijn plezier dat ik op een veel betere plek was gaan staan dan toen ik deze opdracht aan het eind van mijn behandeling bij Hezenberg had gedaan. Ik ben dus ook na de Hezenbergtijd gegroeid!
De naam Merel is gefingeerd.