Een schippersinternaat was de plek waar Yesslyn opgroeide. Vader voer al jaren en moeder volgde hem vanaf Yesslyn haar achtste levensjaar. Het werden geen gelukkige jaren. Yesslyn kreeg geen vriendjes of vriendinnetjes en groeide eenzaam op. Ze miste de veilige haven die het woonhuis aan wal altijd voor haar was geweest. In het internaat en op school was ze er één van velen. Ze was geen meisje dat ruimte innam, ze werd niet gezien. Als het gezin op bepaalde momenten herenigd was, waren er problemen thuis. Yesslyn voelde boosheid maar mocht dat niet uiten. Yesslyn kende een jeugd die dagelijks impact heeft op haar leven.
Yesslyn: “In mijn volwassen leven deed ik wat mij als kind had aangeleerd. Mijzelf wegcijferen, mijn boosheid opkroppen en sociaal voelde ik mij onvaardig. Bij sociale gelegenheden kroop ik soms letterlijk achter de rug van mijn man. Op een bepaald moment ben ik hiervoor hulp gaan zoeken. In de ambulante zorg stagneerde mijn proces, waardoor ik – als een soort van boost – voor klinische zorg heb gekozen bij Hezenberg.”
‘Mijn lef om ruimte in te nemen leverde iets moois op’
Ruimte innemen
“Al gauw voelde Hezenberg als een veilige plek om mijzelf te zijn en mijn proces tot verandering aan te gaan. Met name het groepsproces droeg hieraan bij, maar ook de fijne groep die wij hadden: het onderlinge vertrouwen en de verbondenheid die we voor elkaar voelden. De omslag in de behandeling kwam doordat ons werd verteld dat we voor alle dagactiviteiten naar Groot Stokkert zouden verhuizen. Weg veilige omgeving. Ik was daar enorm boos over en overwoog om mijn behandeling te stoppen. Ik voelde die enorme boosheid, maar wist niet hoe ik dat kwijt moest, dat was mij immers niet geleerd. In een gesprek met mijn behandelaar vertelde ik over mijn boosheid. Ze zei: ‘Je kunt je boosheid bij mij uiten, maar ik kan daar niets mee. Ik adviseer je om je boosheid te uiten bij de persoon die de reden van je boosheid vertegenwoordigt.’ Ik zag dit als goede raad en heb een afspraak gemaakt, met bibbers in mijn benen, met de bestuurder van Hezenberg. Een grote stap voor mij. In ons gesprek kwam al mijn boosheid eruit. Toen ik stil viel raakten we in gesprek en heb ik mogen ervaren dat je door je boosheid te uiten, tot een goed gesprek over de inhoud kan komen met als gevolg dat er duidelijkheid en wederzijds begrip ontstaat. Mijn lef om ruimte in te nemen leverde iets moois op. Een nieuwe, waardevolle ervaring voor mij.”
Oefenen in de praktijk
Wanneer er stappen gezet worden in een behandelproces, vraagt dit ook aanpassingen van het thuisfront. Yesslyn haar gedrag veranderde door wat ze leerde en oefende bij Hezenberg. Yesslyn: “Ik bespreek nu dingen die mij ongenoegen bezorgen, mijn eigen belang staat niet meer helemaal onderaan de lijst. Daarbij blijf ik ruimte nemen als ik dat nodig heb of gewoon even wil. Zo vroeg mij iemand of ik voor het eind van de week – een laatste week voor mijn vakantie – een trui wilde vermaken. Waar ik eerder alles op alles had gezet om aan dit verzoek te doen, heb ik nu gezegd dat ik eerst op vakantie ga en haar daarna graag help. Ook ben ik eerlijk tegen de kinderen over wat voor mij goed is. Vóór mijn Hezenbergtijd vond ik alles goed, ín mijn Hezenbergtijd liet ik mijn man weten wanneer iets niet goed voelde en dan praatte hij namens mij. En nú uit ik zelf wat ik voel en wil. Dat voelt goed!”
Ruimte geven
Yesslyn haar man kent ook periodes waarin hij zich niet lekker voelt. Tijdens haar periode bij Hezenberg belde hij op een ochtend heel vroeg dat het niet goed met hem ging. Hij voelde zich te moe om op te staan en had even geen levenslust. “Ik twijfelde enorm: moest ik mijn behandeling onderbreken en er voor hem zijn? Ik besprak dit met mijn behandelaar. Ze vroeg mij of ik de ruimte die ik zelf leerde innemen ook wilde geven aan mijn man. Of ik het los durfde laten en hem de kans wilde geven om ook te leren om ruimte in te nemen, zelf zijn problemen op te lossen. Ik ben bij Hezenberg gebleven. Dat was best even moeilijk, maar het was een heel verstandig besluit. Voor hem en voor mij.”
Worstelen
Het gaat goed met Yesslyn. Al valt ook zij weleens terug in oud gedrag en in oude patronen. “Ik kruip op zo’n moment dan weer helemaal in mijzelf, ga dan naar mijn atelier. Even geen prikkels, geen geluiden, niets. Ik pak dan vaak mijn Bijbel, doe aan biblejournaling, ga in gebed en vraag mijn sociale contacten om op dat moment voor mij te bidden. Ik heb dat dan heel hard nodig, zonder geloof en biddende mensen om mij heen red ik het niet. Dat heb ik ook gemerkt in mijn tijd bij Hezenberg. Ik kreeg enorm veel kaarten met lieve, moedgevende woorden. Dat meeleven deed mij goed. Vanaf dat ik bij Hezenberg ben gestart houd ik een dagboekje bij in de vorm van een kleurrijk bullet journal. Hierin schrijf ik mijn planning, wat er van gekomen is en hoe ik mij voel. Ik blader vaak terug om mij te herinneren wat helpend was op een eerder moment dat ik het moeilijk had.”
De naam Yesslyn is gefingeerd.